Steeds meer heteroseksuele vrouwen kiezen ervoor om single te blijven, omdat ze de moeilijkheden en onevenwichtigheden in relaties met mannen beu zijn. Deze keuze maakt deel uit van een bredere trend, genaamd "heteropessimisme", die in verschillende landen aan populariteit wint.
Een golf van wereldwijd celibaat
Sinds 2010 is het percentage alleenstaanden in 26 van de 30 rijke landen gestegen, met 100 miljoen meer alleenstaanden dan in 2017. The Economist (2025) en getuigenissen van vrouwen in Italië benadrukken deze keuze onder jonge vrouwen, die zichzelf omschrijven als "alleenstaand, vrij en gelukkig". Deze verandering wordt deels verklaard door maatschappelijke ontwikkelingen. In veel westerse landen zijn vrouwen nu beter opgeleid, financieel onafhankelijker en hebben ze geen partner meer nodig om hen te onderhouden. Vroeger bleven sommigen in een relatie uit economische noodzaak. Tegenwoordig kunnen ze kiezen: alleenstaand blijven in plaats van een onbevredigende of onevenwichtige relatie te verdragen.
Heteropessimisme en zijn wortels
Het concept 'heteropessimisme', bedacht in 2019 door Asa Seresin, beschrijft het heteroseksuele discours rondom disfunctionele relaties. La Stampa, een van de meest gelezen kranten van Italië, klaagt over een 'huis in vlammen' als gevolg van mannelijk gedrag, terwijl The Washington Post opmerkt dat heteroseksuele mannen worstelen met opleiding, werk en emotionele volwassenheid. Geconfronteerd hiermee beginnen sommige vrouwen het idee dat een relatie met een man een doel op zich is, in twijfel te trekken. In een wereld waarin traditionele rollen – de kostwinner, de afhankelijke vrouw – afbrokkelen, verliest het traditionele heteroseksuele model aan aantrekkingskracht.
De 4B-beweging in Zuid-Korea
In Zuid-Korea belichaamt de 4B-feministische beweging deze opstand nog sterker: vrouwen verwerpen het huwelijk (biyeonhal), het moederschap (chaesaeng), heteroseksuele intimiteit (seksa) en romantische relaties (yeonae). Geconfronteerd met een extreem patriarchale cultuur, een historisch laag geboortecijfer en aanhoudend seksisme, kiezen duizenden Zuid-Koreaanse vrouwen voor radicale autonomie, wat een wereldwijd debat over emancipatie op gang brengt.
Op weg naar nieuwe modellen?
Sommige sociologen pleiten voor een complete herziening van onze kijk op romantische relaties en stellen bijvoorbeeld flexibelere vormen voor, zoals tijdelijke huwelijken of polyamorie. Andere analyses wijzen op een nieuwe generatie vrouwen die ervoor kiezen hun verlangens bewust na te leven, zonder gevangen te zitten in romantische idealen die verstikkend zijn geworden. Deze groeiende onvrede met traditionele modellen leidt zo tot de ontwikkeling van vrijere, meer gelijkwaardige relatiemodellen die beter aansluiten bij de huidige aspiraties.
Uiteindelijk is deze golf van vrouwelijke celibaat geenszins een afwijzing van de liefde, maar eerder een verlangen om de begrippen van intimiteit opnieuw te definiëren op een gezondere en meer egalitaire basis. Wat sommigen 'heteropessimisme' noemen, is voor velen ook een herwonnen helderheid in het licht van achterhaalde relatiepatronen. Overal ter wereld kiezen vrouwen ervoor om zich op zichzelf te richten, pijnlijke compromissen te weigeren en een ruimte voor emotionele vrijheid op te eisen. Deze beweging betekent niet het einde van de liefde, maar misschien wel het einde van een bepaalde vorm van gedwongen liefde – en het begin van een verbinding waarin respect, toestemming en wederkerigheid geen uitzonderingen meer zijn, maar fundamentele principes.
