Knuffels, Lego, tekenfilms en videogames zijn niet langer alleen voor kinderen. Een groeiend aantal volwassenen, ook wel "kidults" genoemd, geeft openlijk toe gehecht te zijn aan deze regressieve objecten. Is dit een voorbijgaande trend of een symptoom van een dieperliggende generatiekloof?
Een snelgroeiende culturele trend
De term "kidulte", een samenvoeging van "kid" (kind) en "adult" (volwassene), verwijst naar volwassenen die producten blijven consumeren die traditioneel met de kindertijd worden geassocieerd. Dit omvat verzamelbeeldjes, retro videogames, kleurboeken, kleding met stripfiguren en popcultuurconventies (zoals Comic Con of Japan Expo).
Het fenomeen is verre van marginaal, maar is juist aanzienlijk gegroeid. Volgens een onderzoek van het Britse bedrijf Mintel gaf 27% van de volwassenen tussen 25 en 44 jaar in 2023 aan speelgoed voor zichzelf te kopen. Dit percentage is sinds 2019 gestaag gestegen. Merken hebben dit duidelijk begrepen: Lego heeft bijvoorbeeld premium series gelanceerd die speciaal voor volwassenen zijn ontworpen en waarin nostalgie en verfijning samenkomen.
Een antwoord op de onzekerheden van het volwassen leven?
Achter deze trend schuilt een diepere dynamiek. Het fenomeen 'kinderlijke volwassene' is in de eerste plaats een manier om om te gaan met een maatschappij die als angstaanjagend wordt ervaren. Economische, ecologische en politieke crises... voor veel dertigers en veertigers staat de volwassen wereld gelijk aan onzekerheid en instabiliteit. Terugkeren naar de wereld van de kindertijd biedt dan een toevluchtsoord.
Dit stelt iemand in staat om zich opnieuw te verbinden met troostrijke herinneringen, om een gevoel van controle en lichtheid terug te vinden in een dagelijks leven dat soms zwaar kan aanvoelen. Zoals de Franse sociologe Cécile Van de Velde, specialist in Europese jeugd, uitlegt: "De overgang naar volwassenheid is een lang, onzeker en vaak gefragmenteerd proces geworden. In deze context dienen bepaalde mijlpalen uit de kindertijd als ankers."
Tussen consumentisme en identiteitsconstructie
Sommige critici zien het als een verlengstuk van de consumptiemaatschappij, waar alles gecommercialiseerd is, zelfs nostalgie. Volgens hen wordt het fenomeen 'kidult' door merken uitgebuit als marketinginstrument. De producten waar de focus op ligt – vaak duur – zijn inderdaad meer bedoeld om te verzamelen dan voor dagelijks gebruik, en dragen soms bij aan een zelfpromotie-imago op sociale media.
Deze interpretatie negeert echter een belangrijk aspect: voor veel kidultes zijn deze objecten niet zomaar een bevlieging of een Instagramwaardige trend. Ze belichamen een deel van hun identiteit. Ze worden middelen voor persoonlijke expressie, sociale verbondenheid en soms zelfs psychische veerkracht. In die zin kan kidult zijn ook een vorm van culturele herappropriatie zijn.
Een vernieuwde visie op volwassenheid
Het fenomeen 'kinderlijke volwassene' roept ook vragen op over onze relatie met volwassenheid. Lange tijd betekende volwassen worden het opgeven van 'kinderlijke' bezigheden. Deze grens vervaagt echter. Volwassen zijn in 2025 betekent niet langer per se een gestandaardiseerde levensstijl gebaseerd op huwelijk, kinderen en baanzekerheid. Deze nieuwe generatie volwassenen eist het recht op om hun eigen pad te kiezen en andere vormen van evenwicht te creëren.
In deze context zou het leuk vinden van Pokémon of het bouwen van een Star Wars-model niet langer als een achteruitgang worden gezien, maar eerder als een uiting van vrijheid van meningsuiting en smaak. Deze verschuiving wordt verder versterkt door publieke figuren die hun 'kindertijd' volledig omarmen. Kunstenaars, sporters en contentmakers aarzelen niet langer om hun nerdy of kinderlijke passies te tonen, en dragen zo bij aan de legitimering van deze cultuur in de publieke sfeer.
Een generatieverschijnsel dat waarschijnlijk lang zal aanhouden?
Hoewel het moeilijk is om de toekomst van dit fenomeen te voorspellen, wijzen bepaalde signalen erop dat het eerder structureel dan cyclisch is. Enerzijds groeien nieuwe generaties op met een alomtegenwoordige en ongeremde popcultuur. Anderzijds zorgen opeenvolgende crises ervoor dat de behoefte aan troost en luchtigheid steeds hardnekkiger wordt.
Kidults zijn dus niet zomaar volwassenen die weigeren volwassen te worden. Integendeel, het kunnen volwassenen zijn die de betekenis van 'volwassen worden' opnieuw willen definiëren in een veranderende wereld. Een wereld waarin zelfzorg ook het recht op luchtigheid, spel en verbeelding omvat.
Kortom, het fenomeen 'kidult' gaat veel verder dan een voorbijgaande rage. Het onthult een zoektocht naar betekenis, verbondenheid en individuele expressie in een vaak onzekere wereld. Het is verre van een vlucht uit de realiteit, maar kan ook worden gezien als een nieuwe manier om volwassenheid te beleven, met eigen codes en gevoeligheden.
