Het idee van 'ideale schoonheid' lijkt bijna lachwekkend, gezien de grote verschillen tussen continenten. Wat hier bewonderd wordt, wordt elders bekritiseerd, en wat voor de één 'perfect' lijkt, is voor de ander vreemd. Zoals u zult zien, vormen esthetische criteria wereldwijd een fascinerend – en soms verwarrend – mozaïek. Lengte, gewicht, figuur en gelaatstrekken worden daardoor ware sociale markers, helaas vergezeld van alle psychologische druk die met deze normen gepaard gaat.
China: Het tijdperk van ultradunne producten
Volgens een analyse van Chinese normen op Marketing China is slankheid in China niet zomaar een ideaal: het is een echt sociaal symbool. Sociale media hebben deze drang versterkt met uitdagingen die viraal zijn gegaan, zoals de beroemde "A4-taille", waarbij een A4-vel papier de hele taille moet bedekken. Je kunt je de druk voorstellen om aan zo'n standaard te voldoen... Er wordt zelfs gesproken over een BMI van rond de 17, veel te laag, die door velen wordt nagestreefd als symbool van "esthetische puurheid".
Het 'ideale gezicht' volgt dezelfde logica: slank, fijn, vaak omschreven als een meloenpit. Grote ogen met goed gedefinieerde oogleden zijn zo gewild dat geavanceerde make-up en gerichte cosmetische ingrepen gemeengoed zijn geworden. Het doel: een 'V-vormig' gezicht creëren, perfect ovaal, bijna onwerkelijk.
Brazilië en Afrika: Een ode aan de vormen
Een radicale verandering van omgeving in Brazilië, waar zogenaamde "voluptueuze" figuren niet alleen worden bewonderd, maar vaak zelfs als cultureel ideaal worden beschouwd. Brede heupen, een slanke taille en een diepe decolleté: het beroemde "gitaar"-silhouet voert de boventoon. Deze esthetiek is geworteld in zowel traditie als een ontspannen houding ten opzichte van het lichaam. Cosmetische chirurgie is alomtegenwoordig, niet om deze rondingen te verbergen, maar juist om ze te accentueren.
In West-Afrika, in landen als Mauritanië en Nigeria, is een hoog gewicht nog steeds een diepgeworteld symbool van welvaart, gezondheid en vruchtbaarheid. Waar het Westen fysieke soberheid waardeert, zien deze culturen het juist als een teken van overvloed, rijkdom en vitaliteit. Een positieve kijk, maar wel een die ook veeleisend kan zijn.
Bekijk dit bericht op Instagram
Westen versus Zuidoost-Azië: Twee visies, twee drukfactoren
In de Verenigde Staten wordt het schoonheidsideaal vaak gevormd door de fitnesswereld en Instagram. Het atletische, gespierde, "spectaculaire" lichaam, met strakke buikspieren en getrainde benen, wordt bewonderd. Dit ideaal kan een constante controle over het gewicht en het dieet vereisen.
In Zuid-Korea is de tegenovergestelde trend verrassend: het doel is een zeer slank, bijna jeugdig figuur, met een V-vormig gezicht en zachte gelaatstrekken. Extreme diëten zijn gebruikelijk en worden aangemoedigd door de K-popindustrie, waar esthetische concurrentie alomtegenwoordig is.
In India leeft nog steeds een traditioneel ideaal: brede heupen en zachte rondingen werden lange tijd gewaardeerd. Westerse invloeden en aanhoudend colorisme veranderen echter de verwachtingen, soms op tegenstrijdige wijze.
Europa: één continent, vele visies op schoonheid
In Europa hangt alles af van de windrichting . In het noorden is "eenvoudige chic" de norm: een stralende huid, een slank, atletisch figuur, lichte make-up en blond haar. Scandinaviërs cultiveren een natuurlijke stijl waarbij uiterlijk belangrijker is dan functionaliteit.
In het Middellandse Zeegebied daarentegen wordt sensualiteit meer omarmd: rondingen, een zongebruinde teint en zichtbare vrouwelijkheid. In Frankrijk en Italië heerst moeiteloze elegantie: er verzorgd uitzien zonder dat het opvalt.
Oost-Europa? Een totaal andere sfeer. Daar worden sterke, gespierde Slavische gelaatstrekken vaak geïdealiseerd, net als de slanke figuren die beïnvloed worden door mode en sociale media. In Spanje daarentegen worden van oudsher rondborstige heupen en een gebruinde teint gewaardeerd.
Over het algemeen is men het in Europa eens over een BMI van ongeveer 18 tot 22, wat flexibeler is dan in Azië, maar nog steeds beïnvloed wordt door numerieke illusies. Bovendien is deze indicator verre van een betrouwbare referentie: BMI zegt vrijwel niets over iemands werkelijke gezondheid en mag in geen geval worden gebruikt als standaard om een zogenaamd "perfect lichaam" te definiëren.
Wanneer normen veranderen... verandert ook de druk.
Schoonheidsidealen zijn nooit vaststaand geweest . In China bijvoorbeeld wint een Chinees-westerse esthetiek aan populariteit: een lichte huid, een hoge neus, meer 'internationale' gelaatstrekken. Deze vermenging, grotendeels aangewakkerd door sociale media, intensiveert het streven naar 'perfectie' en leidt tot een toename van cosmetische ingrepen. Er wordt zelfs gesproken over procedures om de kaaklijn te verfijnen of de felbegeerde plooi tussen de wenkbrauwen te creëren. Ondanks deze druk groeit de body positivity-beweging, langzaam maar zeker. Het herinnert ons eraan dat elk lichaam zijn eigen legitimiteit, zijn eigen schoonheid en zijn eigen aanwezigheid heeft.
Uiteindelijk bewijst deze wereldwijde rondreis langs schoonheidsidealen het: er bestaat geen universele waarheid. Een figuur dat in Korea als 'perfect' wordt beschouwd, wordt in Brazilië bekritiseerd. Een bleke huid, die in China wordt verheerlijkt, wordt in Spanje als 'saai' gezien. Een hoekig gezicht, dat in Oost-Europa wordt bewonderd, wordt in Korea als 'te volwassen' beschouwd, enzovoort. Jezelf vergelijken met deze steeds veranderende normen is als meedoen aan een oneerlijke wedstrijd met voortdurend wisselende regels. Je verdient beter. Je lichaam verdient het om zonder culturele filters te worden gezien.
