Jessica Alba blikt kritisch terug op haar verleden als glamouricoon uit de jaren 2000, met name op een scène die ze nu als "vernederend" beschouwt. Dit ongemakkelijke moment zegt veel over hoe de perceptie van actrices en vrouwelijke hoofdpersonen in de filmwereld is veranderd.
Een scène uit een sekte… waar ze spijt van heeft.
De actrice blikt terug op de scène uit "Fantastic Four" waarin haar personage, Sue Storm, zich moet uitkleden om volledig onzichtbaar te worden. Destijds gepresenteerd als een "leuk en glamoureus moment", ziet ze deze scène nu als "puur een voorwendsel om haar uit te kleden". Jessica Alba legt uit dat ze wekenlang opzag tegen de opnames, omdat ze zich blootgesteld, beoordeeld en gereduceerd tot haar lichaam voelde, ver verwijderd van de complexe heldin die ze voor ogen had.
Persoonlijk ongemak en een seksistische industrie
Ze komt uit een conservatief gezin en omschrijft zichzelf als bescheiden. Ze vertrouwt toe dat ze dit moment in het echt als "vernederend" heeft ervaren, een gevoel van ongemak dat tot op de dag van vandaag aanhoudt. Achter deze anekdote wijst ze op een industrie die gedomineerd wordt door mannelijke perspectieven, waar scènes van moed voorbehouden zijn aan mannen, terwijl vrouwelijke personages geseksualiseerd worden. Haar getuigenis illustreert de kloof tussen wat een jonge actrice accepteert onder druk van het systeem, en wat ze er later, met meer afstand en macht, over denkt.
Een toespraak die symbool staat voor een tijdperk van verandering.
Jessica Alba herinnert zich dat ze Sue Storm in de stripboeken bewonderde: een moedige, moederlijke maar assertieve vrouw met een sterk moreel kompas en een echte stem binnen het team. Dit potentieel, zo gelooft ze, werd onderdrukt door regiekeuzes die de heldin veranderden van een inspirerende figuur in een object van verlangen. Ze benadrukt dat de representatie van vrouwen sindsdien gelukkig is geëvolueerd, met meer superheldinnen die als volledig uitgewerkte personages worden neergezet en niet simpelweg als "visuele rekwisieten".
Uiteindelijk helpen de woorden van Jessica Alba de normen van de jaren 2000 ter discussie te stellen, waarin de status van glamouricoon onlosmakelijk verbonden leek met succes. Vandaag de dag eist ze haar recht op om haar eigen grenzen te bepalen en herinnert ze ons eraan dat geen enkel 'cultimago' de prijs van blijvende vernedering waard is.
