Als je net getrouwd bent, ben je misschien bang dat jouw huwelijk net zo slecht zal aflopen als dat van je ouders. Je bent bang hun fouten te herhalen en het liefdesverbond dat je net hebt gesloten te verbreken. Dit scenario is niet onmogelijk. Psychologen bieden echter geruststelling: het chaotische liefdesleven van je ouders heeft niet zo'n grote invloed op dat van jou.
Een theorie in plaats van de realiteit.
In hun vroege jeugd zijn we vaak jaloers op kinderen van gescheiden ouders en herinneren we ons alleen de voordelen: ze krijgen twee keer zoveel cadeaus met Kerstmis, ze vieren hun verjaardag twee keer, kortom, ze maken alles twee keer mee. Degenen die er het meest direct bij betrokken zijn, kunnen dat echter niet zeggen. Een scheiding , zelfs als die in goede harmonie en met wederzijds goedvinden plaatsvindt, laat altijd zijn sporen na bij degenen die het meemaken. Kinderen lijden en doorstaan de situatie zonder hun mening te kunnen uiten. Bovenal proberen ze, eenmaal volwassen, niet te herhalen wat ze hebben meegemaakt en een gelukkig, romantisch leven te leiden.
Ze ondergaan therapie om de kern van hun liefdesverhaal te achterhalen en te ontdekken of ze aanleg hebben voor een scheiding. Als je een van die kinderen bent die om de week verhuisde en onbewust de rol van huwelijksbemiddelaar op zich nam, ben je ongetwijfeld bang dat je huwelijk zal mislukken. Psychologen geloofden lange tijd dat de vroegere relaties van ouders invloed konden hebben op de huidige relaties van hun kinderen. Dit is echter meer een populaire theorie dan een absolute waarheid.
Decennialang geloofde iedereen het gezegde dat "kinderen van gescheiden ouders, kinderen uit mislukte huwelijken" voortkomen. Dit blijkt echter grotendeels onjuist te zijn. Deze kinderen hebben misschien niet de beste rolmodellen of de gezondste basis gehad, maar ze zijn niet allemaal gedoemd tot emotioneel leed. "Een scheiding hoort bij het leven; het is een breuk in de band, het is moeilijk, het verstoort de geruststellende dagelijkse routine van het kind, maar als de relatie tussen de ouders op een positieve manier doorgaat, is het niet traumatisch voor het kind", legt psychiater en psychoanalytica Marie-France Hirigoyen uit op de radiozender France Inter .
Wat de cijfers werkelijk zeggen
Ondergaan kinderen van gescheiden ouders hetzelfde lot als hun ouders, en moeten zij hun belofte van eeuwig leven opgeven? Statistieken suggereren iets anders. Volgens een analyse op basis van gegevens van de General Social Survey, een Amerikaans opinieonderzoeksinstituut, is de overdracht van echtscheidingen van generatie op generatie tussen 1972 en 1996 met de helft afgenomen. Dit is een verrassende bevinding gezien de toename van echtscheidingen sinds de jaren zeventig.
Deze cijfers moeten uiteraard wel worden genuanceerd, aangezien het huwelijk niet langer vanzelfsprekend is en geen primaire overweging meer vormt in de plannen van stellen. Waar het huwelijk voor oudere generaties bijna een overgangsritueel was, geven jongeren de voorkeur aan samenwonen of een geregistreerd partnerschap.
Kinderen van gescheiden ouders lopen geen groter risico, maar ze kunnen hun relatie wel saboteren zonder het zelf te beseffen. "Ze ontwikkelen een verhoogde alertheid voor problemen die tot zo'n situatie zouden kunnen leiden. Ze vrezen dat het niet zal standhouden. Dit kan dagelijks slopend zijn", legt Gérard Poussin, een klinisch psycholoog die door 20 Minutes werd geïnterviewd, uit.
Scheiding wordt steeds meer geaccepteerd.
Scheidingen worden niet langer als onvermijdelijk beschouwd; ze zijn bijna alledaags geworden. Waar scheiding voor onze voorouders zelfs geen optie was, is het voor jongeren nu gewoon weer een excuus om te feesten. Met de opkomst van ' scheidingsfeesten ', deze vieringen na een relatiebreuk met taarten met de tekst 'bedankt, volgende' en sjaals met de tekst 'net gescheiden' , is scheiding niets meer dan een simpele formaliteit geworden.
Kortom, kinderen van gescheiden ouders hoeven zich geen zorgen meer te maken over hun romantische toekomst en zien een scheiding als een oplossing in plaats van een nederlaag. Wat eigenlijk best positief is. Hoe minder je erover nadenkt, hoe kleiner de kans dat het gebeurt (mensen met een puur rationele denkwijze moeten wel oppassen).
